Netflix heeft 167 miljoen abonnees wereldwijd. Hoe is het bedrijf zo snel gegroeid, terwijl alle content verstopt zit achter een betaalmuur? De streamingsdienst bewijst het: kom met content die het de moeite waard maakt en kijkers /lezers /luisteraars nemen een abonnement op je uitgave(n).
Netflix investeert veel geld in kwalitatief hoge, en vooral unieke content, door te komen met haar eigen tv-series. Mede dankzij kanalen als Netflix, wordt het voor de consument (weer) gewoner om te betalen voor online verkrijgbare content. Na jarenlang gezien te hebben, hoe iedere contentrijke website van een béétje naam, feitelijk alleen maar meer van hetzelfde als haar concurrenten biedt, is ook de consument toe aan een beter alternatief.
Wil jij als organisatie experimenteren met een betaalmuur op je website?
Dit is wat je moet weten over de betaalmuur
1. Houd het eenvoudig qua abonnementsopties
Meestal geldt: hoe minder opties, hoe beter. Een betaalmuur onderbreekt de lezer bij het lezen van jouw content. De lezer wil daarom in één oogopslag kunnen zien wat hij krijgt bij een abonnement en hoeveel dat kost. Of een abonnement de moeite waard is of niet. Dat abonnement kiest de lezer dan (of niet) en daarna wil hij snel verder met artikelen lezen.
Vergelijk het Financiële Dagblad met Trouw en de Volkskrant. Het FD biedt de lezer maar liefst tien verschillende abonnementsopties. Eén wat groter genoemde optie (FD Totaal), dan een aanbieding eronder, 3 opties met wat uitleg en ten slotte zelfs nog 5 opties zonder uitleg aan de rechterkant. Daardoor krijgt de lezer veel te veel informatie in een keer. Bij Trouw en de Volkskrant zijn er drie opties, waarvan één optie al nadrukkelijk is voorgeselecteerd. Het is in een klap duidelijk wat het abonnement inhoudt, en hoeveel geld je met een abonnement bespaart ten opzichte van de losse verkoop.
2. Geef een sneak preview weg
Vóór hij zich inschrijft voor een abonnement, zal je lezer willen weten of dat de moeite waard is. Toon een klein stuk van het artikel waar de lezer al surfend op gestuit is en pas dán de abonnementsoptie. Dan is de kans groter dat de lezer daarop klikt omdat zijn nieuwsgierigheid gewekt is.
Wat ook werkt, is werken met een beperkt aantal gratis artikelen dat de lezer op je site mag lezen, vóór hij werkelijk moet gaan betalen. ‘Dit is een van 5 artikelen die u gratis van ons krijgt aangeboden’. Op die manier kan de lezer proeven aan de content op je website. Bij 5 gelezen artikelen heb je hem hierop gewezen: ‘Blijkbaar bieden we u interessant leesvoer. Misschien toch eens een abonnement nemen, dan?’
Ook hier geldt: minder is meer. Trouw heeft dat goed begrepen: zij laten zien, dat je een maand lang gratis de krant kunt lezen. Meer kranten bieden precies dezelfde aanbieding. Echter, Trouw laat als een van de weinigen de aanbieding zien zonder verdere afleiding aan uitleg, buttons, knoppen en bewegende beelden. Trouw vraagt je enkel om je postcode.
3. Zorg dat lezers zich op de pagina zelf al kunnen inschrijven
Sommige websites werken als volgt. Je klikt als lezer op de abonnementsoptie en je wordt weggevoerd naar een compleet andere pagina voor de afwikkeling ervan. (Soms zelfs naar een compleet andere website! Tenminste, als we de vormgeving van de artikelpagina en de pagina om je in te schrijven voor een abonnement naast elkaar leggen.)
Klik je in het menu van de ANWB bijvoorbeeld op ‘Lid worden’ dan krijg je eerst een pagina met voordelen van een lidmaatschap. Vervolgens moet je nog eens op ‘Lid worden’ klikken, en kom je op een nieuwe pagina alwaar je je in kunt schrijven.
4. Houd ook het inschrijven zelf eenvoudig
Eén abonnementsoptie om aan te klikken, een minimum aan persoonlijke gegevens om in te vullen en dan gelijk een duidelijke betaaloptie en klaar is kees.
Spotify heeft dat bijvoorbeeld goed begrepen. Zij hebben een aanbieding waarbij je (nog) niks hoeft met aanhef of adres, en waarbij je ook niet wordt afgeleid met andere, misschien nog wel betere abonnementsvormen. Je hoeft in de betaalmuur alleen maar aan te tikken hoe je wilt betalen.
Kanttekening bij punt 4: Iets wat iedere organisatie van iedere abonnee verlangt is, dat je als abonnee wél even een account moet hebben of aanmaken. Dat komt er ook in dit voorbeeld van Spotify bij: een login en wachtwoord aanmaken als abonnee, anders kun je als organisatie niet communiceren met je klant uiteraard.
5. Laat die afmeldknop maar gewoon zien
Je wilt je abonnees zo lang mogelijk houden. Je zou daardoor kunnen denken: ik laat niet in het oog springen hoe ze zich weer kunnen uitschrijven … in plaats daarvan verstop ik die knop zo veel mogelijk. Maar door die knop juist wél goed zichtbaar of vindbaar te maken, laat je aan je abonnees weten dat ze bij jou nergens aan vast zitten. Willen ze weer uitschrijven, dan kan dat. Altijd. Dat haalt bij je abonnees een grote aankoopdrempel weg. Je zegt ermee: het is veilig een beetje te experimenteren met of je dit abonnement wel leuk vindt. Je doel is allereerst dat je die abonnee überhaupt binnen haalt – en niet om je al zorgen te maken over zijn vertrek nog vóór hij binnen is op het feestje.
Een uitgever die dat pontificaal communiceert is Netflix. Netflix zegt: ‘Probeer ons maar. Je zit nergens aan vast.’ En met dit voorbeeld zijn we weer terug bij het succesverhaal van waar ik dit artikel mee begon.
Werk jij als organisatie met een betaalmuur? Wat zijn jouw ervaringen? Laat het ons weten!